En arka sırada en köşede otururdum ben..
Saklanacak köşemdi o..
Derin düşüncelere daldığım yerdi o..
Herkesi görürdüm sırtımı duvara yasladığımda..
Bir ülkenin bölgelerinin
Havası gibiydi..
Bir gruba girerdin
Üşürdün,ısıtamazdın ortamı.
Bir gruba yaklaşırdın
Çok sıcak,laçkaydı ortamı.
Herkesi görürdüm ben sırtımı duvara yasladığımda..
Ama kiminin yüzü bana bakarken
Kiminin sırtı bana karşı..
Duvara dönüp baktığımdaysa
Bir yazı;
''Herkes birgün yalnız kalır''dı..
Yorgunellanın kaleminden..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder